Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Magdalena Piątkowska

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 maja 2019 roku w Ś.

sprawy z odwołania G. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o świadczenie rehabilitacyjne

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od powoda G. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód G. B. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 23 listopada 2018 roku odmawiającej mu wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego wobec nie uznania zdarzenia z dnia 29 marca 2018r. za wypadek przy pracy. Jak podniósł powód pracodawca uznał zdarzenie za wypadek przy pracy.

Strona pozwana Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniosła o oddalenie odwołania i zasądzenie 180 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu przytoczono definicję wypadku przy pracy i podniesiono, iż z opisu zdarzenia zawartego w protokole powypadkowym nie wynika, aby zdarzenie wywołane zostało nagłą przyczyną zewnętrzną i miało związek z wykonywaną pracą. Ustalenia zaś końcowe zawarte w protokole powypadkowym uznać należało, zdaniem organu rentowego, za błędne, nieodpowiadające ustawowej definicji wypadku przy pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód G. B. zatrudniony był jako kierowca ciężarówki powyżej 3,5 tony. Zawodowo powód jeździł od 34 lat, w tym 25 jako kierowca autobusu. W dniu 29 marca 2018r. powód wracał z wyjazdu zagranicznego do kraju. Był poddenerwowany, gdyż rozpoczął się okres przedświątecznego zwiększenia ruchu, co utrudniało powodowi dojechanie do kraju w odpowiednim czasie, aby uniknąć przymusowego postoju. Gdy zjechał już z autostrady na drogę krajową doszło do wymuszenia pierwszeństwa przez innego uczestnika ruchu i powód musiał wykonać manewr nagłego hamowania. Z uwagi na mokrą nawierzchnię prowadzony przez niego pojazd o wadze ok. 16 ton wpadł w poślizg. Powód wyprowadził pojazd z poślizgu, dojechał do granicy, gdzie poszedł spać. Obudził go ból w klatce piersiowej, który po ponownym zaśnięciu i obudzeniu się rano zniknął. Ponowne dolegliwości pojawiły się w bazie, w W. i ostatecznie powód odwieziony został do szpitala, gdzie był leczony z rozpoznaniem zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST.

Dowód:

zeznania powoda e protokół k.21

akta ZUS w załączeniu

Przyczyną ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego było zwężenie prawej tętnicy wieńcowej- wykonano skuteczny zabieg angioplastyki tętnicy. Stan tętnic powoda w fazie ostrej zawału był zły. Zmiany miażdżycowe występowały u powoda nie tylko w tętnicy prawej, której zwężenie wywołało objawy ostrego niedokrwienia serca, ale też w innych tętnicach. Zaawansowane stadium miażdżycy stało się przyczyną zawału serca u powoda z dodatkową rolą odegraną przez emocje związane ze zdarzeniami na drodze z dnia 29.03.2019r.

Uszczerbek na zdrowiu powoda na skutek przebytego zawału serca wynosił 10%.

Dowód: opinia biegłego sądowego k. 25-28

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał w oparciu o wszystkie dopuszczone dowody albowiem uzupełniały się one wzajemnie dając pełny obraz zarówno charakteru pracy powoda, jak i przebiegu zdarzeń w dniach 29 i 30.03.18r., a także stanu zdrowia powoda i doznanego urazu. Sąd oddalił wnioski dowodowe zawarte w piśmie powoda z dnia 15.02.2019r. albowiem okoliczności , na jakie mieli zeznawać świadkowie, znane im były od powoda, który był przesłuchany i dostarczył szczegółowych informacji co do przebiegu zdarzeń i innych okoliczności niezbędnych do wyjaśnienia sprawy. Zeznaniom tym sąd dał wiarę, nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną, nie pozostawały w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd oddalił również wnioski zawarte w zastrzeżeniach do opinii biegłego obu stron albowiem de facto stanowiły one polemikę i rozważania co do prawnych aspektów, nie zaś aspektów medycznych, do których ustalenia wymagane były wiadomości specjalne z zakresu medycyny. Osąd zaś prawny zawsze należy do sądu, który dokonuje go w oparciu o całość ustaleń stanu faktycznego, katalog niezbędnych przepisów i ich wykładnię. Opinia biegłego była jasna, czytelna w zakresie przyczyn urazu w sposób pozwalający sądowi ustalić, czy zdarzenie było wypadkiem przy pracy. Należy przy tym podkreślić, że opinia biegłego nie ma w sprawie znaczenia rozstrzygającego, jaki zdawało się chciały jej nadać strony wysuwając zastrzeżenia, i podlega ocenie jak każdy środek dowodowy, jednak w oparciu o właściwe dla jej oceny na płaszczyźnie merytorycznej kryteria, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego stanowiska, stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Biegły wyraża opinię o tej części materiału dowodowego, którą wskazuje dla celów jej wydania sąd, nie dokonuje natomiast wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego sprawy, co jest obowiązkiem sądu orzekającego(vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2015 r., IV CSK 275/14, LEX nr 1651019).

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.2018, poz.1376 t.j )z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia: 2) "świadczenie rehabilitacyjne" - dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. (...) świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje w wysokości 100 % podstawy wymiaru.(art.9ust1. powołanej ustawy).

A zatem w niniejszej sprawie należało ustalić, czy powód w dniu 29 marca 2018r. uległ wypadkowi przy pracy.

Należy mieć na uwadze, iż zawał serca jest wykładnikiem przyczyn istniejących w samym organizmie człowieka, łączących się z jego stanem zdrowia, predyspozycjami ustrojowymi i właściwościami wewnętrznymi. Są to więc przyczyny wewnętrzne. Przy istnieniu tych przyczyn do wystąpienia zawału serca mogą też doprowadzić przyczyny zewnętrzne. Przy takim zaś zbiegu przyczyn wywołujących zawał, do uznania tego zdarzenia za wypadek przy pracy, istotne znaczenie ma rodzaj przyczyny zewnętrznej i jej rola w wystąpieniu zawału (por. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18 kwietnia 2013r., III AUa 909/12, LEX nr 1322704).

W niniejszej sprawie biegły kardiolog zaopiniował, iż zawał serca, którego doznał ubezpieczony był spowodowany schorzeniem samoistnym (rozległą i zaawansowaną miażdżycą tętnic) oraz dodatkowo stresem związanym z wykonywaną pracą w dniu 29.03.2018r. Zdaniem biegłego, stres był drugorzędną przyczyną zawału , zaś uznanie go za przyczynę zewnętrzną biegły pozostawił do oceny prawnej doznanego przez powoda stresu w kontekście charakteru jego pracy.

Zgodnie z 3 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U.2018, poz.1376 t.j ) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych. A zatem aby wypadek mógł zostać uznany za wypadek przy pracy, musi być wywołany przyczyną zewnętrzną, a zawał mięśnia sercowego jest schorzeniem samoistnym i dla stwierdzenia, że ma on charakter wypadku przy pracy konieczne jest ustalenie, że jego przyczyna miała charakter zewnętrzny i związek z pracą. Z kolei aby za czynnik zewnętrzny uznać stres musi on przekraczać ryzyko stresu zawodowego przewyższającego pewną określoną, przyjętą na danym stanowisku pracy wielkość.

Zawał serca, który wystąpił u powoda był wynikiem rozległej i zaawansowanej miażdżycy (schorzenie samoistne), nastąpił wprawdzie podczas pracy, ale w przypadku tak zaawansowanych zmian doprowadziłaby do niego każda emocja. Zaś sytuacja drogowa, w której bierze udział zawodowy kierowca ciężarówki, a polegająca na reakcji na wymuszenie pierwszeństwa jest typową sytuacją, na którą narażony jest każdy uczestnik ruchu, tym bardziej kierowca zawodowy. Nie można zatem przyjąć, aby stres powoda wywołany był rażąco nietypowymi warunkami pracy, zaś zwykły stres, któremu poddawany jest każdy pracownik na danym stanowisku, nie jest uznawany w orzecznictwie i doktrynie za przyczynę zewnętrzną zdarzenia. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, co do zasady wykonywanie zwykłych (typowych, normalnych), choćby stresujących lub wymagających dużego wysiłku fizycznego, czynności (obowiązków) przez pracownika, nie może być uznane za zewnętrzną przyczynę wypadku przy pracy, gdyż sama praca nie może stanowić zewnętrznej przyczyny w rozumieniu definicji wypadku przy pracy, ale może nią być dopiero określona nadzwyczajna sytuacja związana z tą pracą, która staje się współdziałającą przyczyną zewnętrzną (vide choćby: Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2015 r., I PK 162/14, LEX nr 1678949).

Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II sentencji wyroku, Sąd na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c., w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) zasądził od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 180 zł. Na koszty procesu składało się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym (art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.