Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2018 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Maja Snopczyńska

Protokolant : Małgorzata Nazarko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 lipca 2018 roku w Ś.

sprawy z odwołania S. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o świadczenia rehabilitacyjne

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w sprawie (...)

w ten sposób, iż przyznaje powódce S. W. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego po (...)na okres dalszych sześciu miesięcy.

UZASADNIENIE

Powódka S. W. wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmawiającej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu odwołania podniosła, że stan zdrowia kwalifikuje powódkę do uznania, że jest niezdolna do pracy.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, wskazując, że orzeczeniem z (...) roku komisja lekarska ZUS orzekła, że stan zdrowia odwołującej nie uzasadnia przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

W toku postepowania

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powódka od (...) powódka była niezdolna do pracy z powodu choroby, przy czym po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego, od dnia (...) roku powódka pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia (...) roku ustalono, iż powódka nie jest niezdolna do pracy, stwierdzając jednocześnie brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia (...)roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił powódce prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od (...)

Dowód: akta ZUS – w załączeniu

Powódka po wyczerpaniu zasiłku chorobowego nie była zdolna do pracy i zasadne było przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego po (...)

Powódka od kilku lat leczy się z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa pa szyjnego i lędźwiowego. Stan przedmiotowy powódki jest zły, stwierdza się odchylenia neurologiczne od staniu prawidłowego. W badaniach obrazowych kręgosłupa stwierdza się obraz uogólnionych zmian głównie zwyrodnieniowych. W styczniu 2018 roku powódka była operowana z powodu dyskopatii szyjnej. U powódki występuje istotne upośledzenie sprawności narządu ruchu, które daje podstawę do uznania powódki za niezdolną do pracy. Powódka wymaga kompleksowej rehabilitacji i fizjoterapii.

Historia choroby powódki wskazuje, że zaostrzenie dolegliwości bólowych kręgosłupa jest konsekwencją leczenia się powódki od co najmniej 2016 roku, więc także operacja, która była w 2018 roku jest konsekwencją tego leczenia.

Dowód: opinia i opinia uzupełniając biegłego neurochirurga k. 45-48, 63-64

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 18 ust 1 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. z 2017r. poz. 1368), świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Jednocześnie przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy).

Bezspornym było, że w okresie od (...) roku powódka była niezdolna do pracy z powodu choroby, przy czym po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego, od dnia (...) roku powódka pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

Sporne pozostawało, czy po dniu (...) roku powódka jest nadal niezdolna do pracy.

W sprawie początkowo dopuszczono dowód z opinii łącznej neurologa i chirurga, którzy w swojej opinii zgodnie wskazali, że powódka nie była niezdolna do pracy po (...) roku. Powódka zgłosiła zastrzeżenia do powyższej opinii, opisała swój stan zdrowia i nie zgadzając się z treścią opinii wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga, wskazując, że przebywała na oddziale neurochirurgii i zalecono jej dalszą rehabilitację.

Biegły neurochirurg wskazał, że powódka po wyczerpaniu zasiłku chorobowego nie była zdolna do pracy i zasadne było przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego po (...). Biegły wskazał, że powódka od kilku lat leczy się z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa pa szyjnego i lędźwiowego, stan przedmiotowy powódki jest zły, stwierdza się odchylenia neurologiczne od staniu prawidłowego; w badaniach obrazowych kręgosłupa stwierdza się obraz uogólnionych zmian głównie zwyrodnieniowych, zaś w styczniu 2018 roku powódka była operowana z powodu dyskopatii szyjnej. U powódki występuje istotne upośledzenie sprawności narządu ruchu, które daje podstawę do uznania powódki za niezdolną do pracy, powódka wymaga kompleksowej rehabilitacji i fizjoterapii. Odnosząc się do zastrzeżeń ZUS biegły wskazał, że historia choroby powódki wskazuje, że zaostrzenie dolegliwości bólowych kręgosłupa jest konsekwencją leczenia się powódki od co najmniej 2016 roku, więc także operacja, która była w 2018 roku jest konsekwencją tego leczenia.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii biegłego neurochirurga jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinia ta miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. Tym samym ustalając stan faktyczny Sąd nie oparł się na opinii chirurga i neurologa. Ponadto opinia biegłego zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych. ZUS składał zastrzeżenia do opinii neurochirurga i biegły w opinii uzupełniającej szczegółowo odniósł się do zastrzeżeń, podtrzymując opinię zasadniczą. Mając powyższe na uwadze, uznając opinię neurochirurga za wyczerpującą oddalono wniosek ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego, w szczególności, że ZUS składał zastrzeżenia do opinii i biegły szczegółowo odniósł się do tych zarzutów.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję.