Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Maja Snopczyńska

Protokolant : Karolina Nowicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2017 roku w Ś.

sprawy z odwołania K. U.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...) z dnia 09.03.2017 roku

o zasiłek chorobowy

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. w sprawie (...) z dnia 09.03.2017 roku w ten sposób, iż przyznaje powodowi K. U. prawo do zasiłku chorobowego za okres wskazany w decyzji.

UZASADNIENIE

Powód K. U. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z 9 marca 2017 roku wnosząc o przyznanie prawa do zasiłku chorobowego od (...). W uzasadnieniu podniósł, że nie zgadza się ze stanowiskiem ZUS, aby niezdolności do pracy były spowodowane tą samą chorobą.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, że niezdolności do pracy zostały spowodowane schorzeniami o tym samym symbolu statystycznym choroby, więc zostały zaliczone do jednego okresu zasiłkowego, który został wykorzystany w dniu (...).

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

Powód był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresach od (...)

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. decyzja z 9 marca 2017 roku odmówił powodowi prawa do zasiłku chorobowego za okres od(...)

DOWÓD: akta ZUS- w załączeniu

Niezdolność ubezpieczonego do pracy w okresach od (...)spowodowana była inną chorobą.

W okresie od (...) powód był leczony z powodu rany pourazowej uda prawego doznanej odłamkiem drzewa.

W okresie od (...) powód otrzymał zwolnienie lekarskie w związku ze złamaniem krętarza mniejszego kości udowej prawej oraz obluzowaniem panewki stawu biodrowego prawego.

Nie można uznać obu schorzeń za tożsame rana uda prawego to przerwanie ciągłości skóry i tkanek miękkich położonych głębiej pod skórą, natomiast złamanie krętarza mniejszego kości udowej oraz obluzowanie panewki stawu biodrowego stanowią zmiany układu kostno-stawowego w innej okolicy ciała niż wcześniejsze zranienie.

DOWÓD: opinia biegłego k. 17

opinia uzupełniająca k. 95

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
(tekst jednolity – Dz. U. z 2014 roku, poz. 159) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Z kolei przepis art. 8 cytowanej Ustawy stanowi, że zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Natomiast art. 9 tej ustawy stanowi, że do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej „okresem zasiłkowym”, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Jak więc wynika z treści zacytowanego wyżej przepisu do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy bez względu na rodzaj choroby będącej ich podstawą oraz okresy zrównane z okresami niezdolności do pracy, wynikające z art. 6 ust. 2. Reguła powyższa ma jednak zastosowanie tylko w przypadkach, gdy pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy nie ma ani jednego dnia przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, gdyż wtedy inna choroba powoduje rozpoczęcie nowego okresu zasiłkowego.

Pozwany twierdził, ze powód wyczerpał pełny okres zasiłkowy 182 dni, wskazując że niezdolności do pracy zostały spowodowane schorzeniami o tym samym symbolu statystycznym choroby.

Odmiennie natomiast wynika z opinii biegłego z zakresu chirurgii, zgodnie z którą niezdolność ubezpieczonego do pracy w okresach od (...)spowodowana była inną chorobą; w okresie od (...)powód był leczony z powodu rany pourazowej uda prawego doznanej odłamkiem drzewa, zaś w okresie od (...)powód otrzymał zwolnienie lekarskie w związku ze złamaniem krętarza mniejszego kości udowej prawej oraz obluzowaniem panewki stawu biodrowego prawego. Biegły podkreślił, że nie można uznać obu schorzeń za tożsame, gdyż rana uda prawego to przerwanie ciągłości skóry i tkanek miękkich położonych głębiej pod skórą, natomiast złamanie krętarza mniejszego kości udowej oraz obluzowanie panewki stawu biodrowego stanowią zmiany układu kostno-stawowego w innej okolicy ciała niż wcześniejsze zranienie. Ustosunkowując się do zarzutów strony pozwanej biegły stwierdził, że analiza dokumentów medycznych wskazuje na brak przesłanek do uznania, że w czasie pierwszego wypadku (13 VIII 2016r) doszło do uszkodzenia kości.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinie te miałyby utracić walor wiarygodnych dowodów w sprawie. Opinia biegłego zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinie biegłego wraz z opinią uzupełniająca wyczerpująco udzieliły odpowiedzi na pytania i są wystarczające do oceny przyczyn niezdolności do pracy powoda.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, iż brak było materialnej podstawy do odmowy powodowi prawa do zasiłku chorobowego za wskazane okresy i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.