Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym

Przewodniczący: SSR Monika Pieczara

Protokolant: Paulina Wolska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 roku w Ś.

sprawy z p o w ó d z t w a (...) 1 F. I. Z. N. F. S. z siedzibą w W.

p r z e c i w k o B. D.

o zapłatę kwoty 1.700,70 zł

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1295/13

UZASADNIENIE

(...) 1F. I. Z. N. F. S. z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew przeciwko B. D. o zapłatę kwoty 1700,70 zł, który był podstawą wydania nakazu zapłaty w dniu 3 października 2012 roku w sprawie o sygn. akt (...).

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty w całości postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w L. z dnia 22 kwietnia 2013 roku przekazano rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Ś., gdzie została zarejestrowana w postępowaniu uproszczonym.

W pozwie wniesionym w dniu 5 lipca 2013 roku strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty 1700,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przypisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że pozwaną łączyła z pierwotnym wierzycielem, tj. (...) S.A. z siedzibą w W. umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych i dostępu do internetu. Z tytułu przedmiotowej umowy pozwana winna uiścić na rzecz pierwotnego wierzyciela kwotę stanowiącą wartość przedmiotu sporu, czego jednak nie uczyniła. Strona powodowa wskazała, że (...) 1 F. I. Z. N. F. S. z siedzibą w W. nabyła na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 czerwca 2012 roku wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanego. Strona powodowa wezwała pozwaną do dobrowolnej zapłaty spornej kwoty wskazując jednocześnie, iż w przypadku jej niezapłacenia sprawa zostanie skierowana na drogę sądową, lecz do czasu wniesienia pozwu pozwana nie dokonała jednak spłaty zadłużenia.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zgłosiła zarzut sfałszowania podpisów.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, że podpisy złożone na umowach znacznie różnią się od siebie, z czego należy wnioskować, że nie złożyła ich ta sama osoba, podniosła, iż nie zostały podpisane przez pozwaną, a sfałszowane. Podkreśliła przy tym, że w przeszłości niewykryty sprawca podrobił jej podpis na oświadczeniu złożonym na umowie o kredyt, którym to oświadczeniem posługiwał się były mąż pozwanej S. D..

W piśmie procesowym z dnia 30 sierpnia 2013 roku pozwana wskazała, że ciężar udowodnienia prawdziwości dokumentu prywatnego spoczywa na tym, kto wywodzi z niego skutki prawne, a więc w realiach przedmiotowej sprawy na stronie powodowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2011 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła umowę o świadczenie usługi neostrada z osobą o numerze pesel (...), która podpisała się nazwiskiem pozwanej, tj. B. D..

Dowód:

- umowa o świadczenie usługi neostrada – k. 26-27.

W dniu 4 czerwca 2011 roku (...) S.A. z siedzibą w W. zawarła umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w tym usługi powszechnej z osobą o numerze pesel (...), która podpisała się nazwiskiem pozwanej, tj. B. D..

Dowód:

- umowa o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w tym usługi powszechnej (klient indywidualny) – k. 24-25.

(...) S.A. z siedzibą w W. na poczet należności wynikających z powyższych umów wystawiła 9 faktur VAT oraz notę obciążeniową z tytułu kar umownych na łączną kwotę 864,63 zł.

Dowody:

- faktury VAT – k. 91-98,

- nota obciążeniowa – k. 99.

Strona powodowa na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28 marca 2012 roku nabyła przysługującą pierwotnemu wierzycielowi względem osoby podającej się za pozwaną wierzytelność wynikającą z powyższych umów, tj. kwotę 1700,70 zł.

Dowody:

- wyciąg z ksiąg rachunkowych F. S. z dnia 24 sierpnia 2012 roku – k. 21,

- umowa ramowa cyklicznej sprzedaży wierzytelności z dnia 28 marca 2012 roku – k. 22-23.

Pismem z dnia 23 lipca 2012 roku strona powodowa wezwała pozwaną do dobrowolnej zapłaty kwoty 1758,90 zł wskazując jednocześnie, że w przypadku jej niezapłacenia sprawa zostanie skierowana na drogę sądową. Pozwana do dnia wniesienia pozwu nie dokonała jednak spłaty zadłużenia.

Dowód:

- wezwanie przedsądowe z dnia 23 lipca 2012 roku – k. 28.

W dniu 15 czerwca 2009 roku niewykryty sprawca podrobił podpis pozwanej na oświadczeniu złożonym na umowie o kredyt, którym to oświadczeniem posługiwał się były mąż pozwanej S. D..

Dowód:

- dokumenty akt Prokuratury Rejonowej w Ś. o sygn. (...).

Pozwana posiada nr pesel (...).

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej B. D. – e-protokół k. 24.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa wywodziła swoje roszczenie z dwóch umów: umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w tym usługi powszechnej oraz umowy o świadczenie usługi neostrada, zawartych zdaniem strony powodowej z pozwaną.

Pozwana zakwestionowała istnienie zobowiązania, wskazując, iż jest ono nieudowodnione, tj. zaprzeczyła zawarciu tychże umów, podając, iż podpisy widniejące na obu dokumentach nie należą do niej, zostały sfałszowane, a ponadto nr pesel wskazany w umowach nie jest jej numerem.

W ocenie Sądu zarzuty pozwanej są zasadne.

Zgodnie z art. 253 kpc, jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić; jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. Wobec zaprzeczenia przez pozwaną umowom przedłożonym przez stronę powodową, to na stronie powodowej spoczywał ciężar wykazania, że to faktycznie pozwana jest ich stroną, tzn., że to właśnie ona zawarła przedmiotowe umowy, widniejące na nich podpisy należą do niej. W ocenie Sądu strona powodowa nie sprostała temu ciężarowi procesowemu, nie przedstawiła bowiem wiarygodnych dowodów na tę okoliczność. Poza przedłożeniem 9 faktur VAT, noty obciążeniowej oraz noty odsetkowej strona powodowa nie przedstawiła innych dowodów, nie wykazała zatem autentyczności umów, na których opierała swe roszczenie. Nie uszła przy tym uwagi Sądu okoliczność, że kwota 864,63 zł wynika z noty obciążeniowej jako kara umowna, a której zasadności wystawienia strona powodowa także nie udowodniła.

Na podstawie akt postępowania przygotowawczego prowadzonego przez Prokuratora Rejonowego w Ś. pod sygn. akt (...), z których jednoznacznie wynika, że w dniu 15 czerwca 2009 roku niewykryty sprawca podrobił podpis pozwanej na oświadczeniu złożonym na umowie o kredyt, którym to oświadczeniem posługiwał się były mąż pozwanej S. D. - nie można wykluczyć, iż również w tym przypadku miała miejsce tożsama sytuacja. Okoliczność ta jest tym bardziej prawdopodobna, że podpisy pozwanej na obu umowach są różne, a dodatkowo podany w nich nr pesel nie zgadza się z faktycznym numerem pesel pozwanej.

W powyższych ustaleniach należało przyjąć, iż brak było podstaw do uwzględnienia roszczenia, które ulegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu zapadło na podstawie art. 98§1 i 3 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te składał się koszt wynagrodzenia zastępstwa prawnego w kwocie 617 zł – stąd w punkcie II wyroku Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.