Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maja Snopczyńska

Protokolant Anna Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. w Świdnicy

sprawy z powództwa S. J.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę kwoty 7732,53 zł .

I.  Zasądza od strony pozwanej (...) Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda S. J. kwotę 3.222,07 zł (trzy tysiące dwieście dwadzieścia dwa złote i siedem groszy ) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19 lutego 2014r do dnia zapłaty ;

II.  W pozostałym zakresie umarza postępowanie ;

III.  Koszty procesu wzajemnie znosi;

IV.  Nakazuje uiścić stronie pozwanej (...) Towarzystwu (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Ś. kwotę 675,81 zł tytułem kosztów opinii biegłego poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 383/14

UZASADNIENIE

Powód S. J. pozwem z dnia 19 lutego 2014r wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) Towarzystwu (...) w W. kwoty 7732,53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztów procesu wg. norm. W uzasadnieniu podniósł, że 8 grudnia 2013 roku doszło do kolizji drogowej i uszkodzenia zaparkowanego pojazdu powoda M. (...), sprawca kolizji ubezpieczony był z tytułu OC u strony pozwanej; strona pozwana uznała co do zasady swoja odpowiedzialność za szkodę i w toku likwidacji szkody ustaliła koszt naprawy pojazdu na kwotę 1021,38 zł i taką kwotę wypłacono powodowi; na podstawie kosztorysu wykonanego na zlecenie powoda powód ustalił, że rzeczywiste koszty naprawy wynoszą 7364,32 zł; powód wniósł także o zasądzenie kwoty poniesionej tytułem kosztów opinii rzeczoznawcy w kwocie 368,21 zł.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu przyznała, że pojazd sprawcy szkody objęty był u pozwanego umową odpowiedzialności cywilnej; likwidując szkodę pozwany ustalił i wypłacił powodowi 1021,38 zł tytułem odszkodowania na pokrycie kosztów naprawy pojazdu powoda; powód odmówił przyjęcia tej kwoty; strona pozwana podtrzymała stanowisko zajęte na etapie postepowania likwidacji szkody gdyż wypłacone odszkodowanie odpowiada wartości doznanej przez powoda szkody; niezasadne jest także żądanie przez powoda zwrotu kosztów prywatnej wyceny, gdyż nie pozostaje w związku przyczynowym ze zdarzeniem.

Powód na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2015r częściowo cofnął powództwo – ponad kwotę 3222,07 zł ze zrzeczeniem się roszczenia.

W (...) SĄD USTALIŁ

NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 8 grudnia 2013 roku na parkingu, gdzie stał zaparkowany samochód powoda M. (...) doszło do najechania na ten pojazd przez inny samochód. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie u strony pozwanej w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

BEZSPORNE, ponadto wynikające z akt szkodowych

Strona pozwana przeprowadziła likwidację szkody i pismem z dnia 2 I 2014 roku przyznano powodowi odszkodowanie za koszty naprawy pojazdu w kwocie 1021,38 zł.

Powód odmówił przyjęcia tej kwoty.

BEZSPORNE, ponadto wynikające z akt szkodowych

Kosztorysowy uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda wynosi 3.222,07 zł.

DOWÓD: opinia biegłego k. 60-73, 92-94, 118-144

Powód poniósł koszty sporządzenia opinii rzeczoznawcy samochodowego w kwocie 368,21 zł.

DOWÓD: faktura VAT z 7 I 2014r k. 15

Potwierdzenie wpłaty k. 19

W TAK USTALONYM STANIE FAKTYCZNYM

SĄD ZWAŻYŁ:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Bezspornym między stronami było, że w dniu 8 XII 2013 roku zaparkowany na parkingu samochód powoda został uszkodzony przez inny pojazd. Strona pozwana przyznała, że ponosi odpowiedzialność za skutki tego zdarzenia w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej łączącego ją ze sprawcą zdarzenia. Zakwestionowała jednak wysokość żądanej kwoty wskazując, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono wysokość szkody na kwotę 1021,38 zł i taka kwota została wypłacona powodowi; powód wypłaconą kwotę zwrócił.

Powód na rozprawie w dniu 17 IV 2015r częściowo cofnął powództwo – ponad kwotę 3222,07 zł ze zrzeczeniem się roszczenia. Sąd uznał cofnięcie pozwu za dopuszczalne, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują aby ta czynność była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Nie zmierza ona także do obejścia prawa. Skoro cofnięcie nastąpiło ze zrzeczeniem się roszczenia nie jest wymagana zgoda strony pozwanej. W związku z powyższym na mocy art. 203 § 1,4 kpc postępowanie w tym zakresie należało umorzyć.

Zgodnie z treścią art. 822 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie zaś z treścią art. 415 kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Strona pozwana - co do zasady - nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z 8 XII 2013 roku. Tym samym spornym między stronami była jedynie wysokość szkody wyrządzonej w pojeździe powoda. Wykazanie wysokości szkody spoczywało – zgodnie z art. 6 kc na powodzie, który dla wykazania zasadności żądania wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego.

Wprawdzie strony zakwestionowały opinię biegłego, jednak w toku postępowania, po złożeniu uzupełniającej opinii przez biegłego - już nie kwestionowały opinii. W związku z powyższym ustalając wysokość szkody Sąd oparł się na opinii biegłego, która ostatecznie nie została zakwestionowana przez strony. Tym samym dla ustalenia wysokości kosztów naprawy przyjęto z opinii uzupełniającej z dnia 6 XII 2014r kwotę 3.222,07 zł.

Podkreślić należy, że funkcją odszkodowania jest wyrównanie uszczerbku w majątku osoby poszkodowanej. Art. 361 kc wskazuje, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła; naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Bezspornym pomiędzy stronami było, że naprawienie szkody miało nastąpić w drodze wypłaty kwoty, której wysokość zostanie ustalona abstrakcyjnie na podstawie hipotetycznego kosztorysu naprawy. Tym samym powód nie miał obowiązku przedstawiać rachunków czy faktur, nie miał także obowiązku naprawić pojazdu, a miał otrzymać odszkodowanie wynikające z hipotetycznych kosztów naprawy. W toku likwidacji szkody strona pozwana przedstawiła własną kalkulację kosztów naprawy i według tej kalkulacji wypłaciła odszkodowanie w kwocie 1021,38 zł. Powód zakwestionował wysokość tak ustalonych kosztów naprawy. Z opinii biegłego wynika, że uzasadnione koszty naprawy wynoszą 3.222,07 zł. Ostatecznie strony nie zakwestionowały wysokości kosztów naprawy wynikających z opinii biegłego. Podkreślić należy, że roszczenie powoda jest oparte na ubezpieczeniu OC sprawcy szkody, nie zaś na umowie ubezpieczenia AC – a w przypadku takiego ubezpieczenia OWU najczęściej przewidują obowiązek przedłożenia faktur dla otrzymania odszkodowania.

Z wyroku SN z 16 V 2002r wynika wręcz że „roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego OC z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego czy naprawa została dokonana”1. Tym samym skoro powód nie ma obowiązku naprawiać pojazdu, nie ma tym samym obowiązku wykazywania w toku postępowania kosztów naprawy pojazdu. Wysokość należnego odszkodowania ustalana jest nie w oparciu o faktury czy rachunki, a w oparciu o wykazaną wartość kosztorysową naprawy pojazdu powoda. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wartość ta wynosi 3.222,07 zł (opinia biegłego). Na marginesie jedynie wskazać należy, że kosztorysy na które powołują się strony są dokumentami prywatnymi i nie mogą stanowić podstawy kwestionowania opinii biegłego. Opinia biegłego może być jedynie zakwestionowana w sposób przewidziany przepisami Kpc (co w niniejszej sprawie nie nastąpiło).

Mając powyższe na uwadze należało uznać, że w związku ze zdarzeniem z 8 XII 2013 roku powód poniosła szkodę w wysokości 3.222,07 zł. Skoro powód zwrócił wypłaconą mu kwotę 1021,38 zł (która to okoliczność była bezsporna) należało zasądzić na rzecz powoda całość kwoty wynikającej z opinii biegłego.

W związku z powyższym zasadnym było także zasądzenie na rzecz powoda kosztów poniesionych przez powoda tytułem kosztów sporządzenia opinii technicznej w kwocie 368,21 zł, która to kwota wynika z faktury VAT z 7 I 2014r i potwierdzenia zapłaty.

Za zwłokę w zapłacie należności zgodnie z treścią art. 481 kc wierzycielowi przysługują odsetki w wysokości ustawowej (przy braku - jak w niniejszej sprawie – innej umowy stron) liczone od daty wymagalności. Powód wniósł o zasądzenie odsetek od daty wniesienia pozwu i odętej daty odsetki zostały zasądzone.

W związku z powyższym mając na uwadze zebrany materiał dowodowy i powołane wyżej przepisy zasądzono od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.222,07 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od 19 II 2014r, zaś w pozostałym zakresie umorzono postępowanie.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. mając na względzie wynik procesu (każda ze stron wygrała w połowie) i koszty poniesione przez strony. Powód poniósł koszty opłaty od pozwu – 387 zł, zaliczki na koszty opinii biegłego – 600 zł, zaś obie strony poniosły koszty zastępstwa procesowego (1200 zł) i opłatę skarbową od pełnomocnictwa (17zł). Dodatkowo stronę pozwaną obciążono kosztami opinii biegłego w kwocie 675,81 zł. Mając na uwadze wysokość wskazanych wyżej kosztów i procentowy wynik sporu koszty należało wzajemnie znieść – przy uwzględnieniu obciążenia strony pozwanej brakującymi kosztami opinii biegłego).

Ponieważ zaliczka uiszczona przez powódkę nie pokryła w całości kosztów opinii biegłego nakazano stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy w Świdnicy kwotę 675,81 zł, mając na względzie wynik procesu (kwotę tą uwzględniono w rozliczeniu kosztów).

1 V CKN 1273/00, cyt za LEX 55515