Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech Zatorski

Protokolant Natalia Całka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2016 roku w Ś.

spraw z powództwa Powiatowego Rzecznika Konsumentów we W. działającego na rzecz Z. N. (1)

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

powództwo oddala.

Sygn. akt IC 2002/16

UZASADNIENIE

Powiatowy Rzecznik Konsumentów we W., działający na rzecz Z. N. (1), wystąpił przeciwko (...) sp. z o.o. we W. o pozbawienie wykonalności nakazu zapłaty Sądu Rejonowego Lublin-Zachód z 27.11.2015r. sygn. VI Nc-e (...) w całości, a także obciążenie pozwanej kosztami procesu i postępowania egzekucyjnego (k.2).

W uzasadnieniu pozwu podał, iż kwota wskazana w w/w tytule jest nienależna, albowiem jeszcze przed rozpoczęciem świadczenia usług telekomunikacyjnych objętych umową z (...) S.A. konsument rozwiązał tę umowę, zatem żądanie przez pozwanego od konsumenta kwoty 307,79 zł w związku z ulgą przyznaną abonentowi przy zawieraniu umowy jest niezasadne. Konsument został wprowadzony w błąd podczas rozmowy telefonicznej, w trakcie której zapewniono go, że oferta umowy pochodzi od dotychczasowego operatora, w związku z czym uzyska tańsze rozmowy i abonament w kwocie 25 zł, co okazało się nieprawdą, tzn. kierując się treścią rozmowy konsument podpisał umowę dostarczona przez kuriera, jakkolwiek bez możliwości zapoznania się z jej treścią z uwagi na pospiech kuriera, po czym, gdy zorientował się w treści umowy , zrezygnował z niej, rozwiązując umowę, co jednak nastąpiło po upływie 10-dniowego terminu od daty jej zawarcia. Pomimo to konsumentowi wystawiano faktury za usługi, które w praktyce nie były świadczone. Powód (sąd przyjmuje, że zapewne w pozwie chodzi o powoda, który wytoczył powództwo zakończone uzyskaniem tytułu wykonawczego) powinien wykazać uprawnienie do dochodzonej wierzytelności i że jest następcą osoby, z którą konsument zawarł umowę. Ponadto powoływanie się przez pozwanego na regulamin świadczenia usług nie wiąże powoda, bowiem zapis regulaminu o jednorazowej opłacie wyrównawczej został zakwestionowany przez SO w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Działania spółki (...) były sprzeczne z dobrymi obyczajami i spełniają przesłanki nieuczciwych praktyk. W konsekwencji wydanie przez wierzyciela pierwotnego (PTS) noty obciążeniowej nie ma uzasadnienia, a zatem przelew wierzytelności na rzecz pozwanego czyni powództwo o zapłatę bezprzedmiotowym. Powyższa argumentacja oraz art. 840 k.p.c. wskazują, że żądanie pozwu jest uzasadnione. Prokuratura prowadzi postępowanie karne w zakresie nieprawidłowości przy zawieraniu umów przez pośrednika prawnego PTS, co skutkuje cofaniem pozwów, zaś orzecznictwo sądów powszechnych przyjmuje niezasadność naliczania opłaty wyrównawczej (k. 2o.-3).

Pozwany nie stawił się na rozprawę i nie złożył wyjaśnień.

Wobec postawy pozwanego zachodzą przesłanki do wyrokowania zaocznego, co jednak nie oznacza automatycznego, bezkrytycznego poprzestawania na twierdzeniach pozwu, a w szczególności wyrokowania na podstawie tych twierdzeń po myśli składającego pozew. Zgodnie bowiem z art. 339 § 2 k.p.c. w przypadku wydania wyroku zaocznego przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie okoliczności przytoczone w pozwie budzą zasadnicze wątpliwości, zwłaszcza co do oceny przytoczonych faktów, jak i skutków, jakie mogą one wywierać w sytuacji stron, a to z przyczyn wskazanych poniżej.

W pierwszym rzędzie sąd ustalił, na podstawie dołączonego do pozwu zawiadomienia Komornika przy SR w Świdnicy z 10.03.2016r. syg. Km (...), że przeciwko osobie, na rzecz której wytoczono powództwo w obecnej sprawie, tj. Z. N., prowadzona jest egzekucja, której podstawą jest tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty Sądu Rejonowego Lublin-Zachód z 27.11.2015r. sygn. VI Nc-e (...), który 09.02.2016r. został zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Oznacza to, że pozwany w niniejszej sprawie, tj. (...) sp. z o.o. legitymuje się dokumentem uprawniającym go do egzekucji (art. 776 i art. 777 § 1 k.p.c.), co zresztą wskazywano już w sprawie, tj. w postanowieniu w przedmiocie zabezpieczenia (k. 6o.).

W tym kontekście należy powodowi przypomnieć przedmiot sprawy, którą sam przecież zainicjował, a mianowicie, że wniósł pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego. To żądanie jest zatem przedmiotem rozpoznania i oceny ze strony sądu, nie zaś okoliczności dotyczące zawarcia spornej umowy, ani też sprzedaży ewentualnej wierzytelności z niej wynikającej, bowiem takowe można było i należało zgłosić w postępowaniu przed sądem merytorycznie rozpoznającym żądanie pozwu wniesionego przez (...), tj. przed SR Lublin-Zachód.

Zgodnie z art. 840 § 1 k.p.c. o treści: dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:

1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;

2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne;

3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

W pozwie nie wskazano na żadną z tych przesłanek, jak też żadnej z nich nie można dedukować z przytoczonych w uzasadnieniu pozwu okoliczności. Tak więc nawet przyjęcie za prawdziwe przytoczonych w pozwie twierdzeń o okolicznościach faktycznych (w szczególności co do wprowadzenia konsumenta w błąd, bezzasadnego wystawiania faktur za nieświadczone usługi, bezprawnego naliczenia opłaty wyrównawczej, stosowania nieuczciwych praktyk rynkowych, wadliwego przeniesienia przez pierwotnego wierzyciela na pozwanego dochodzonej wierzytelności, itd.) nie ma znaczenia dla sprawy o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. Wszystkie te okoliczności należało podnosić w postępowaniu „głównym” a w sprawie obecnej nie mogą one być już rozpatrywane. Teza przeciwna oznaczałaby niedopuszczalne opieranie powództwa na przesłankach zbliżonych do art. 5 k.c., ewentualnie również niedopuszczalne zastępowanie niniejszym postępowaniem postępowania ‘głównego”, w którym nie podnoszono, jak można domniemywać, zarzutów merytorycznych.

Reasumując, wobec nie wykazania, choćby twierdzeniami zgłoszonym w pozwie (art. 339 § 2 k.p.c.), okoliczności dotyczących przesłanek z art. 840 § 1 k.p.c., orzeczono o oddaleniu po wództwa.