Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

Sygn. akt I C 1352/14

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 24 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Zatorski

Protokolant: Dominika Ćwieląg

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2014 roku w Ś.

sprawy z powództwa: A. S.

przeciwko: R. S.

o eksmisję

I.  Nakazuje pozwanemu R. S., aby opróżnił, opuścił i wydał A. S. lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w Ś.;

II.  Ustala, że pozwanemu nie przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego;

III.  Nakazuje pozwanemu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Rejonowego w Świdnicy kwotę 200 zł tytułem opłaty od pozwu, od której powódka została zwolniona.

8Sygn. akt I C 1352/14 UZASADNIENIE

A. S. domagała się eksmisji R. S. z lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ul. (...) oraz zasądzenia od niego 50% opłat z tytułu miesięcznego utrzymania mieszkania, a ostatecznie eksmisji pozwanego z w/w lokalu, z prawem do lokalu socjalnego oraz obciążenia pozwanego kosztami postępowania (k. 2 i 12).

W uzasadnieniu pozwu podała, że pomimo orzeczonego rozwodu stron z winy pozwanego, ten zachowuje się agresywnie, stosuje przemoc fizyczną i psychiczną, wymusza przepisanie przez powódkę prawa do lokalu, a to przysługuje wyłącznie powódce, gdyż uzyskała to prawo, gdy jeszcze była panną (k. 2-3).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując, że nie toczyła się przeciwko niemu żadna sprawa karna, nie został skazany żadnym wyrokiem, sprawa o znęcanie była sfingowana, wyrok rozwodowy nie jest prawomocny, żona jest kierowana przez osoby trzecie, nadużywa alkoholu, nie ma dochodów i to pozwany przez 20 lat ponosił koszty utrzymania mieszkania (k. 32).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przydział własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ul. (...) powódka otrzymała przed zawarciem związku małżeńskiego z pozwanym.

Po otrzymaniu w/w lokalu przez powódkę pozwany wprowadził się do tego lokalu, jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego.

Małżeństwo stron zawarte 23.04.2000r. zostało rozwiązane przez rozwód z winy pozwanego wyrokiem SO w Świdnicy z dnia 18.03.2014r.

Dowód:

- przydział k.64,

- postanowienie k.66,

- wyrok k. 75,

- przesłuchanie stron k.45

Obecnie strony pozostają w ostrym konflikcie.

Powódka zarzuca byłemu mężowi, że jest agresywny i stosuje wobec niej przemoc fizyczną i psychiczną. Została kilkakrotnie pobita przez męża.

Dowód:

- przesłuchanie powódki – k. 45;

- zaświadczenia lekarskie – k. 5-7.

Pozwany zarzuca byłej żonie, że nadużywa alkoholu i sama prowokuje awantury, a także, iż powinna leczyć się odwykowo.

Dowód:

-

Przesłuchanie pozwanego – k.45 ;

-

Pismo Prokuratury – k.34.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Powódka bezspornie uzyskała spółdzielcze własnościowe prawo do spornego lokalu przed zawarciem związku małżeńskiego z pozwanym. Ona jest zatem wyłącznym dysponentem tego prawa, z którego korzystać może analogicznie jak właściciel, z żądaniem wydania rzeczy włącznie (art. 222§ 1 Kodeksu cywilnego – dalej : Kc). Przekonanie pozwanego o prawach do lokalu z racji finansowania kosztów jego utrzymania jest zatem pozbawione podstaw prawnych. Pozwanemu pozostaje zatem wyłącznie ewentualne dochodzenie roszczeń finansowych z tytułu ponoszenia kosztów utrzymania lokalu. Ponieważ ponadto pozwany zamieszkuje w lokalu należącym do powódki, służy jej skuteczne roszczenie o nakazanie osobie faktycznie współwładającej tym lokalem, tj. pozwanemu , który tam przebywa, wydania rzeczy.

Oceniając natomiast, czy pozwanemu przysługuje uprawnienie do władania rzeczą (art. 222 § 1 Kc), w pierwszym rzędzie wskazać należy, iż strony nie są już małżeństwem , zatem pozwanemu nie służy roszczenie „o zamieszkiwanie” oparte na zasadzie art. 28 ¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Małżeństwo stron zostało już bowiem rozwiązane przez rozwód, co wprost wynika z wyroku SO w Świdnicy, natomiast z uzasadnienia postanowienia SA we Wrocławiu, oddalającego zażalenie pozwanego na postanowienie SO o odrzuceniu jego sprzeciwu od wyroku rozwodowego, jasno wynika, że wobec w/w oddalenia postępowanie w sprawie rozwodu zostało zakończone prawomocnie.

Uprawnień pozwanego do pozostania w spornym mieszkaniu nie można też wywodzić z art. 461§ 1 Kc , bowiem jeżeli nawet pozwany ponosił nakłady na utrzymanie lokalu, to jego dotychczasowy pobyt w tym lokalu ocenić należy w kategoriach użyczenia przez powódką (skoro strony nie zawierały formalnych umów, a pobyt pozwanego w tym mieszkaniu opierał się na zasadach wspólnego życia z powódką), bezspornie obecnie wypowiedzianego (wolę pozbycia się pozwanego ze swego mieszkania powódka wyraziła w pozwie, dalszych pismach i podczas przesłuchania na rozprawie dostatecznie jasno), co wyłącza stosowanie w/w przepisu, a to z racji jego § 2.

Pozwany winien zatem wydać powódce należący do niej lokal (pkt I wyroku - art. 222 Kc), i to bez prawa do lokalu socjalnego (pkt II wyroku - art. 14 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów).

Stanowiący własność powódki lokal nie wchodzi do mieszkaniowego zasobu gminy (art. 14 ust. 7 w/w ustawy). Strony pozostają w ostrym konflikcie, zaś ich rozwód orzeczono z winy pozwanego. Okoliczności te, w szczególności w/w konflikt stron, uniemożliwia, zdaniem sądu, dalsze wspólne ich zamieszkiwanie. Brak zatem podstaw do wydania orzeczenia, które w praktyce wyklucza skuteczną eksmisję z uwagi na obowiązek gminy (art. 14 ust. 6 ustawy) złożenia eksmitowanemu propozycji najmu mieszkania socjalnego (co w sytuacji pozwanego byłoby mało prawdopodobne) a w konsekwencji ponad miarę ogranicza prawo własności i niweczy sens zapadłego rozstrzygnięcia, skoro strony nadal zamieszkiwałby razem przez dłuższy, bliżej nie określony czas, co potęgowałoby zapewne dalsze liczne ich konflikty.

O kosztach orzeczono w pkt III wyroku na podstawie 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i art. 98 §1 Kpc mając na uwadze zwolnienie powódki od kosztów sądowych, wynik sporu, tj. w zasadzie przegraną pozwanego i wysokość opłaty od pozwu (200 zł).