Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1013/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Świdnicy z 2015-09-11

Sygn. akt I C 1013/15

Sygn. akt I C1013/15

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2015r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maja Snopczyńska

Protokolant Anna Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2015 r. w Świdnicy

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę kwoty 577,02 zł

I.  zasądza od pozwanej A. W. na rzecz strony powodowej (...) (...) z siedzibą w W. kwotę 200,00zł (dwieście złotych);

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

IV.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 70 zł tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym strona powodowa (...) (...) (...) w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej A. W. kwoty 577,02 złotych z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu w tym koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, iż dochodzona wierzytelność powstała w wyniku zwarcia przez pozwaną w dniu 10 lipca 2013r umowy pożyczki z pierwotnym wierzycielem; pozwana nie wywiązała się ze zobowiązania; na podstawie umowy cesji wierzytelności z 9 maja 2014r powód stał się wierzycielem pozwanego; na żądaną kwotę składają się należność główna – 200 zł, odsetki 300 zł i 58 zł kosztów.

Wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty postanowieniem z dnia 23 marca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Świdnicy.

Strona powodowa po wezwaniu w trybie art. 505 37 kpc do uzupełnienia braków formalnych pozwu wykazała umocowanie pełnomocnika do działania w imieniu strony powodowej i podtrzymała powództwo w pozwie złożonym na urzędowym formularzu.

Pozwana nie stawiła się na rozprawie i nie zajęła stanowiska w sprawie.

W (...) SĄD USTALIŁ

NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 10 lipca 2013 roku pozwana zawarła umowę pożyczki z (...) Sp. z o.o. w P.. Pożyczkodawca udzielił pożyczki w kwocie 200 zł. W §4 strony ustaliły, że pożyczka oprocentowana będzie w wysokości 0% w stosunku rocznym, stopa odsetek w przypadku opóźnienia wynosi 0%; zaś w §5 strony ustaliły, że z tytułu pożyczki pożyczkobiorca zapłaci 58 zł prowizji wstępnej, 58 zł prowizji za przedłużenie pożyczki oraz opłatę windykacyjną w wysokości 5 zł za każdy dzień opóźnienia.

DOWÓD: umowa z 10 VII 2013r k. 35-39

W dniu 9 maja 2014r (...) Sp. z o.o. w P. zbył na rzecz strony powodowej wierzytelność wynikającą z powyższej umowy.

DOWÓD: umowa cesji z 9 V 2014r z załącznikami k. 40-47

Oświadczenie o zapłacie ceny k. 48

Aneks do umowy cesji z załącznikiem k. 57-60

Pismami z dnia 28 maja 2014 roku pożyczkodawca zawiadomił pozwaną o cesji wierzytelności na rzecz strony powodowej.

DOWÓD: pismo z 28 V 2014r k. 28-29, 30-31

Potwierdzenie nadania k. 32-34

W TAK USTALONYM STANIE FAKTYCZNYM

SĄD ZWAŻYŁ:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Strona powodowa dochodząc kwoty żądanej pozwem podnosiła, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności przejęła od (...) Sp. z o.o. w P. wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z zawartej umowy pożyczki.

Zgodnie z treścią art. 720 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Szczegółowo prawa i obowiązki stron zostały uregulowane w umowie pożyczki z dnia 10 VII 2013 roku.

Strona powodowa wskazała, że na żądaną kwotę składa się: należność główna – 200 zł, odsetki 300 zł i 58 zł kosztów. Strona powodowa zgodnie z treścią art. 6 kc powinna wykazać zasadność roszczenia. Tym samym to na stronie powodowej spoczywał obowiązek wykazania, że kwota żądana pozwem jest uzasadniona, a więc wykazać, w pierwszej kolejności, że pozwaną i (...) Sp. z o.o. w P. łączyła umowa, na podstawie której pozwana zobowiązała się zwrócić kwotę wskazaną w pozwie oraz że strona powodowa nabyła wierzytelność. Strona powodowa przedstawiając umowę pożyczki i umowę cesji wykazała powyższe okoliczności. Jednak nie wykazała zasadności wysokości żądanej kwoty w całości.

Zgodnie zaś z treścią art. 339 §1 i 2 kpc kiedy pozwany nie stawi się na termin rozprawy i nie złoży odpowiedzi na pozew, Sąd wydaje wyrok zaoczny przyjmując za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie i pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Tym samym sąd – nawet wydając wyrok zaoczny – ma obowiązek badać, czy okoliczności przytoczone w pozwie nie budzą uzasadnionych wątpliwości lub czy nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Obowiązkiem strony powodowej jest dołączenie do pozwu dowodów, które umożliwią Sądowi weryfikacje twierdzeń pozwu pod kątem spełnienia przesłanek z art. 339 kpc. Dołączone do pozwu dokumenty budzą wątpliwości Sądu co do zasadności żądania odsetek w kwocie 300 zł i kosztów w kwocie 58 zł.

Za zwłokę w zapłacie należności zgodnie z treścią art. 481 kc wierzycielowi przysługują odsetki w wysokości ustawowej, chyba że strony w umowie zastrzegły inaczej.

Jak wynika z treści umowy pożyczki w § 4 strony wskazały, że pożyczka jest oprocentowana w wysokości 0% w stosunku rocznym, w takiej samej wysokości ustalono odsetki w przypadku opóźnienie w płatności. Tym samym strona pozwana nie może żądać zapłaty odsetek, skoro w umowie wskazano, że będą one wynosiły 0%. Zgodnie z art. 509 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew); wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Tym samym strona powodowa może żądać od pozwanej zapłaty odsetek, skoro nie przysługiwały one pożyczkodawcy. Z treści przedłożonej umowy pożyczki nie wynika także obowiązek zapłaty kosztów w wysokości 58 zł. Dlatego też zasądzono na rzecz strony powodowej jedynie kwotę należności głównej – 200 zł.

Na marginesie wskazać należy, że w umowie pożyczki - §5 strony ustaliły, że z tytułu pożyczki pożyczkobiorca zapłaci 58 zł prowizji wstępnej, 58 zł prowizji za przedłużenie pożyczki oraz opłatę windykacyjną w wysokości 5 zł za każdy dzień opóźnienia. Takie zapisy budzą poważne wątpliwości w świetle przepisów o zobowiązaniach umownych i ochronie konsumenta przed niedozwolonymi klauzulami umownymi. Zgodnie bowiem z treścią art. 385 1§ 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy; nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Tym samym ustalone warunki umowy, bez wskazania, czym w istocie jest prowizja i opłata windykacyjna, z czego wynika ich wysokość pozostają w sprzeczności z dobrymi obyczajami i naruszają interes pozwanej. Kwota ta nie jest głównym świadczeniem, więc pozostaje poza wyłączeniem wynikającym ze zdania drugiego powołanego wyżej przepisu. Jej ocena w świetle warunków umowy prowadzi do wniosku, iż narusza klauzulę dobrych obyczajów. Zaznaczyć należy, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów stale piętnuje generowanie dodatkowych kosztów stosowane przez podmioty udzielające pożyczek, gdyż koszty te nie odzwierciedlają faktycznie poniesionych kosztów obsługi pożyczki. Tym bardziej, że opłata windykacyjna (maksymalnie 300 zł) przekracza kwotę udzielonej pożyczki (200 zł).

Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych przepisów zasądzono na rzecz strony powodowej od pozwanej kwotę 200 zł, zaś dalej idące powództwo oddalono.

Zgodnie z treścią art. 333 § 1 pkt. 3 kpc wyrokowi w punkcie I nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. mając na względzie wynik procesu (strona powodowa wygrała w 1/3, a pozwana w 2/3) i koszty poniesione przez stronę powodową (30 zł opłaty od pozwu, 180 zł koszty zastępstwa procesowego, łącznie 210 zł z czego 1/3 to 70 zł).

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Mariola Stodulska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Świdnicy
Osoba, która wytworzyła informację:  Maja Snopczyńska
Data wytworzenia informacji: