Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 990/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Świdnicy z 2015-09-15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym

Przewodniczący: SSR Monika Pieczara

Protokolant : Monika Żuberek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2015 roku w Ś.

sprawy z p o w ó d z t w a A. (...) z siedzibą w W.

p r z e c i w k o Z. B.

o zapłatę kwoty 119,06 zł

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

A. (...) z siedzibą w W. wniósł w dniu 22 stycznia 2015r. w trybie elektronicznego postępowania upominawczego o zasądzenie od pozwanego Z. B. kwoty 119,06 zł z odsetkami ustawowymi i kosztami postępowania. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że na podstawie umowy cesji wierzytelności przejęła od firmy (...) prawo do wierzytelności wynikających z umowy zawartej przez (...). z pozwanym Z. B., obejmujących następujące należności:

- kwotę 49,00 zł, wynikającą z faktury nr (...) z dnia 03.06.2013r., z terminem płatności 17.06.2013r.,

- kwotę 0,45 zł, wynikającą z faktury nr (...) z dnia 27.05.2013r., z terminem płatności 10.06.2013r.,

- kwotę 49,00 zł, wynikającą z faktury nr (...) z dnia 03.05.2013r., z terminem płatności 17.05.2013r.,

- kwotę 20,61 zł, stanowiącą sumę skapitalizowanych odsetek ustawowych wyliczonych od kwoty należności głównej za okres od dnia następującego po dniu wymagalności należności głównej do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu.

W dniu 25 lutego 2015r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł skutecznie sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwany potwierdził, że w dniu 28.09.2011r. zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z firmą (...) na 18 miesięcy. Po 11-stu miesiącach pozwany zgłosił się do punktu (...) w Realu w W. z pisemnym wypowiedzeniem umowy. Otrzymał wówczas informację, że umowa zawarta jest na 18 miesięcy i najwcześniej może z niej zrezygnować na 1 miesiąc przed terminem zakończenia umowy. W 17 miesiącu obowiązywania umowy pozwany zgłosił się ponownie do firmy, a pracownik formy powiedział, że skoro już wcześniej złożył pisemną rezygnację z umowy, to nie musi drugi raz jej składać. Po upływie terminu obowiązywania umowy, pozwany przestał dokonywać opłat. Po telefonicznych upomnieniach z firmy (...) pozwany zapłacił za miesiąc kwiecień – „dla świętego spokoju”. Następnie przyszło wezwanie do zapłaty za miesiące: maj i czerwiec pomimo tego, że pozwany nie korzystał już z usług firmy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 28 września 2011r. pozwany Z. B. zawarł z firmą (...) z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas określony 18 – stu miesięcy.

Dowód: - umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z 28.09.2011r. k. 50-51.

Z. B. złożył na piśmie z dnia 01 października 2012r. oświadczenie o rozwiązaniu umowy z dnia 28.09.2011r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Dowód: - rozwiązanie umowy o świadczeniu usług telekomunikacyjnych k. 7v.

W dniu 26 września 2014r. firma (...) F.z siedzibą w W. nabyła od firmy (...) z siedzibą w W. wierzytelność wobec Z. B. z tytułu niespłaconych należności, wynikających z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 28.09.2011r. Następnie firma (...) z siedzibą w W. oraz nabywca wierzytelności A. (...) z siedzibą w W. wysłała Z. B. pisemne zawiadomienie o cesji wierzytelności i wezwanie do zapłaty należności.

Dowód: - wezwanie do natychmiastowej zapłaty z 17.10.2014r. k. 24,

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności z 13.10.2014r. k. 26,

- umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 26.09.2014r. k. 35-49.

Należności, których zapłaty domaga się strona powodowa, dotyczą abonamentów za usługi za miesiące: maj 2013r. (49,00 zł) i czerwiec 2013r. (49,45 zł) oraz odsetek (0,45 zł, 20,61 zł).

Dowód: - faktura VAT nr (...) z dnia 03.05.2013r. k. 52,

- faktura VAT nr (...) z dnia 03.06.2013r. k. 54,

- wykaz odsetek skapitalizowanych k. 25.

Sąd zważył co następuje

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Strona powodowa dochodziła od pozwanego zapłaty kwoty 119,06 zł z tytułu należności wynikających z umowy z dnia 28.09.2011r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwany zaprzeczył istnieniu jakimkolwiek zaległościom wobec firmy (...) z siedzibą w W. wskazując, iż od 3 miesięcy po zakończeniu obowiązywania tejże umowy nie korzysta z usług tej firmy. W sytuacji zaprzeczenia przez pozwanego istnieniu zadłużenia wobec firmy (...) z siedzibą w W., to strona powodowa winna udowodnić, z czego wywodzi swoje roszczenie, ponieważ to na niej zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu spoczywa ciężar udowodnienia faktu, z którego wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). W szczególności przedłożone przez stronę powodową dokumenty w postaci: umowy cesji wierzytelności z dnia 26.09.2014r., zawiadomienia o przelewie wierzytelności z 13.10.2014r., wezwania do natychmiastowej zapłaty z 17.10.2014r., faktur VAT nr (...) z dnia 03.05.2013r. i nr (...) z dnia 03.06.2013r., wykazu odsetek skapitalizowanych nie spełniają tego wymogu.

Dokument prywatny nie korzysta z domniemania zgodności z prawdą oświadczeń w nim zawartych (art. 244 kpc). O materialnej mocy dowodowej dokumentu prywatnego, zależącej od jego treści, rozstrzyga sąd według ogólnych zasad oceny dowodów w myśl art. 233 § 1 kpc. Wynikiem tej oceny jest przyznanie lub odmówienie dowodowi z dokumentu waloru wiarygodności, ze stosownymi konsekwencjami w zakresie jego znaczenia dla ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia.

W świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszym postępowaniu Sąd uznał, że dokumenty przedłożone przez stronę powodową nie stanowią dowodu istnienia zobowiązania pozwanego wobec strony powodowej, jego wysokości i wymagalności. Wskazać bowiem należy, że umowa z dnia 28.09.2011r. o świadczenie usług telekomunikacyjnych była zawarta na czas określony 18-stu miesięcy, tj. do marca 2013 roku. Strona powodowa nie wykazała, dlaczego domaga się należności z tytułu opłaty za abonament za usługi rzekomo świadczone za miesiące: maj 2013r. i czerwiec 2013r. oraz odsetek w wysokościach wskazanych w pozwie. Podkreślić bowiem należy, że w trakcie obowiązywania powyższej umowy pozwany złożył pisemne oświadczenie o rozwiązaniu tejże umowy, co winno skutkować rozwiązaniem umowy w najbliżej możliwym terminie, zgodnie z treścią umowy. Skoro strona powodowa nie uznała tego wypowiedzenia umowy, to dlaczego akurat domaga się opłaty za abonament za maj i czerwiec 2013r., a za dalsze miesiące już nie domaga się tych opłat. Tych okoliczności strona powodowa nie wyjaśniła.

Mając powyższe na uwadze, z powodu braku udowodnienia roszczenia przez stronę powodową, powództwo podlegało oddaleniu.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Mariola Stodulska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Świdnicy
Osoba, która wytworzyła informację:  Monika Pieczara
Data wytworzenia informacji: