Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Wojciech Zatorski

Protokolant: Natalia Całka

po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 roku w Świdnicy

na rozprawie sprawy z powództwa: D. N. z siedzibą w W.

przeciwko: D. G., J. B. (1)

o zapłatę

I.  Zasądza solidarnie od pozwanych D. G. i J. B. (1) na rzecz strony powodowej D. N. z siedzibą w W. kwotę 32.692,31 zł (trzydzieści dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote trzydzieści jeden groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 12.02.2015r. do dnia 31.12.2015r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza solidarnie od pozwanych D. G. i J. B. (1) na rzecz strony powodowej kwotę 4,187,10 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, natomiast kwotę 2.952,00 zł wyłącznie od pozwanej D. G.;

III.  Przyznaje kuratorowi pozwanej adw. M. W. kwotę 2.952,10 zł, płatne z zaliczki wpłaconej przez powódkę, tytułem wynagrodzenia kuratora pozwanej ,

IV.  Zwraca ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Świdnicy stronie powodowej kwotę 40,00 zł tytułem nadpłaconej opłaty od wniosku o ustanowienie kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej .

Sygn. akt I C 670/15

UZASADNIENIE

D. N. z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanych D. B. i J. B. (1) solidarnie kwoty 32.692,31 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lutego 2015 r. do dnia zapłaty, a także zasądzenia kosztów procesu.

Powód w uzasadnieniu wskazał, iż pozwani zawarli z (...) Bankiem (...) S.A., działającym obecnie pod nazwą (...) Bank S.A., poprzednikiem prawnym wierzyciela umowę o kredyt NR (...) z dnia 19 sierpnia 2004 r. na zakup samochodu osobowego, z uwagi na powstanie przeterminowanego zadłużenia (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny obejmujący należność główna w kwocie 11.635,05 zł, odsetki w kwocie 1.931,37 zł i koszty w kwocie 21,00 zł, który został opatrzony klauzulą wykonalności przez tutejszy Sąd w sprawie o sygn. akt I (...), na podstawie tego tytułu wykonawczego poprzednik prawny wierzyciela prowadził postępowanie egzekucyjne o sygn. KM(...) przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Świdnicy G. Z., zakończone umorzeniem w dniu 9 kwietnia 2014 r., wierzytelność przeciwko dłużnikom została nabyta przez powoda na podstawie warunkowej umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 września 2011r. wraz z wyciągiem z listy wierzytelności wykazującym, iż umowa obejmowała wierzytelność w stosunku do pozwanych i z aneksami do umowy, pozwani zostali powiadomieni o zbyciu wierzytelności i zostali wezwani do zapłaty, wyliczenia dochodzonej należności strona powodowa dokonuje w wyciągu z ksiąg rachunkowych Funduszu NR (...) z dnia 10lutego 2015r.

W odpowiedzi na pozew kurator dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej wniósł o oddalenie powództwa i zarzucił, że strona powodowa nie przedstawiła dowodów, które świadczyłyby o tym, ze dochodzona pozwem należność, wynikająca z umowy kredytu, przysługiwała zbywcy wierzytelności, to jest (...) Bank S.A., brak jest dowodów wskazujących, na to, że wierzytelność ta przysługuje następnie powodowi, powód nie przedstawił dowodu na spełnienie warunku umowy, czyli zapłaty za cały portfel nabywanych wierzytelności, strona powodowa nie udowodniła również wysokości dochodzonego roszczenia, albowiem ani z treści pozwu, ani przedłożonych dokumentów nie wynika, w jaki sposób wyliczono należność główną, w tym kapitał w kwocie 11.602,19 zł, odsetki w kwocie 21.096,12 zł oraz koszty nabyte, powódka nie wskazała, jakich rat pozwani nie zapłacili, jakie były ich terminy płatności, za jaki okres zostały naliczone odsetki, ani według jakich stóp procentowych to nastąpiło oraz jakiego rodzaju koszty naliczono, samo dokonanie zapisu w księgach rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem prawnym, iż wierzytelność ta istnieje , a wyciąg z takich ksiąg należy traktować jako dokument prywatny.

Pozwany J. B. (1) podał, iż to żona zawarła umowę i nie odniósł się do żądań pozwu (k. 180).

Sąd ustalił:

Pozwani J. B. (1) i D. G. zawarli z (...) Bankiem (...) S.A., działającym obecnie pod nazwą (...) Bank S.A. umowę o kredyt NR (...) z dnia 19 sierpnia 2004 r. na zakup samochodu osobowego.

Dowód:

- odpis KRS – k. 69-77

- umowa o kredyt – k. 32-34

Wobec powstania przeterminowanego zadłużenia bank wystawił przeciwko dłużnikom bankowy tytuł egzekucyjny, a następnie sprzedał wierzytelność m.in. wobec pozwanych na rzecz powoda, na podstawie warunkowej umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 września 2011 r.

Po sprzedaży wierzytelności pozwani zostali powiadomieni o jej zbyciu i dnia 13.06.2012r. wezwani do zapłaty zadłużenia w kwocie 28.753.61 zł, w tym 11.602, 19 zł tytułem kapitału i 17.130,422 zł tytułem odsetek. Z kolei dnia 17.09.2012r. pozwani zostali wezwani do zapłaty kwoty 29.150, 31 zł , w tym 11.602,19 zł tytułem kapitału i 17.527,12 zł tytułem odsetek

Dowód:

- warunkowa umowa sprzedaży wierzytelności – k. 9-16

- aneksy – k. 17-24

- wyciąg z listy wierzytelności – k. 25

- zawiadomienia i wezwania – k. 27-31

Wobec braku zapłaty dnia 10 lutego 2015r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu NR (...) na kwotę 32.692,31 zł, w tym kapitał 11.602,19 zł, odsetki do daty nabycia wierzytelności 16.498,18 zł odsetki od daty nabycia wierzytelności 4.570, 94 zł i koszty 21 zł.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg rachunkowych – k. 8

Sąd zważył:

Powództwo jest zasadne.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 prawa bankowego (ustawa z 29.08.1997r. Dz.U. 2015, poz. 128) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie ustaloną kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Poprzednika powoda i pozwanych łączyła umowa kredytu, zatem bank zobowiązany był do udostępnienia pozwanym określonej umową kwoty pieniędzy, co uczynił, pozwani natomiast zobowiązani byli do zwroty kwoty kredytu z odsetkami oraz prowizji, czego nie wykonali w całości.

W pierwszym rzędzie ocenić należy zarzuty pozwanego J. B., jako kwestionujące, jak można się domyślać, jego odpowiedzialność w ogólności, skoro powołuje się na zawarcie umowy kredytu przez żonę. Wbrew jednak uwagom pozwanego umowa kredytowa jest jasna i wyraźnie wskazuje 2 kredytobiorców, w tym pozwanego, a także zawiera podpisy również 2 kredytobiorców, w tym pozwanego. Nie budzi więc wątpliwości, że pozwany solidarnie z żoną ponosi odpowiedzialność z tytułu zaciągniętego kredytu.

Chybione są również zarzuty pozwanej, działającej poprzez kuratora.

Zarzut niewykazania przejścia wierzytelności na powoda (k. 113-114) nie znajduje odzwierciedlenia w dowodach, które przedstawiła strona powodowa, bowiem w § 2 punkt 3 podpunkt 1 umowy sprzedaży wierzytelności wskazano, iż poprzednikowi prawnemu powoda przysługiwały wierzytelności pieniężne określone szczegółowo w załącznikach nr 1, 2, 3, 4 do umowy (k. 10), a wyciąg z załącznika nr 4, poświadczony notarialnie za zgodność (k. 25) wskazuje na pozwanych. Wbrew twierdzeniom kuratora pozwanej jest on czytelny, podaje numer umowy, datę umowy, imiona i nazwiska dłużników, ich numery PESEL, adresy zamieszkania, wysokość zadłużenia ze wskazaniem jego składników. Tym samym załącznik wykazuje nabycie wierzytelności w stosunku do obojga pozwanych. Powód wykazał też przejście uprawnienia z (...) Bank S.A. na powoda przedkładając poświadczoną notarialnie umowę warunkowej sprzedaży wierzytelności z dnia 30 września 2011 r. wraz z aneksami i wyciągiem z listy wierzytelności (k. 9-23) Ponadto wbrew dalszym zarzutom (k. 113), powód wykazał, iż (...) Bank (...) S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S.A. (k. 71), który następnie po polaczeniu z (...) Bankiem S.A. przyjął nazwę (...) Bank S.A. (k. 56 i 62 v.).

Istnienie wierzytelności powoda wobec pozwanych zostało więc wykazane opisanymi dokumentami w postaci umowy kredytu i umowy sprzedaży wierzytelności. Wyliczenie dochodzonego roszczenia wskazujące należność główną, odsetki i koszty zostało zawarte w wyciągu z ksiąg rachunkowych Fundusz. Wyciąg taki pomimo braku mocy dokumentu urzędowego stanowi dokument prywatny wskazujący na oświadczenie określające wysokość dochodzonego roszczenia i składniki tego roszczenia. Kurator reprezentujący pozwaną kwestionuje wysokość tego roszczenia i sposób jego wyliczenia, lecz nie wskazuje, co jego zdaniem zostało nieprawidłowo wyliczone i jakie błędy w wyliczeniu popełniono, oraz jakie składniki w wyliczeniu pominięto, a jakie uwzględniono, ani też, czy i kiedy pozwani w ogóle zapłacili powodowi tytułem spłaty zadłużenia. Jeżeli bowiem pozwani częściowo zapłacili dług i kwestionują wyliczenie powoda, to chcąc zwolnić się choćby z części zobowiązania powinni wskazać, jakie kwoty i kiedy, a także z jakiego tytułu (kapitał, czy odsetki) uiścili wierzycielowi, nie mogą zaś poprzestawać na bezkrytycznym kwestionowaniu stanowiska powoda, gdyż konsekwentne stosowanie tej „metody” prowadziłoby do wniosku, że wierzyciel chcąc sprostać oczekiwaniom dłużnika, sam musiałby w istocie przedstawiać dowód spełnienia części świadczenia przez dłużnika, bowiem tylko w ten sposób bezspornie wskazałby poprawność naliczenia odsetek, co jednak prowadzi do zaprzeczenia istoty obowiązków dowodowych stron w procesie (art. 6 k.c.), skoro to wierzyciel musiałby wykazywać, czy i kiedy dłużnik spełnił świadczenie. Dodać też należy, że pozwani w zasadzie nie kwestionowali wysyłanych do nich zawiadomień i wezwań do zapłaty (k. 27 i nast.), w których wskazano wysokość zadłużenia wg stanu na VI i IX 2012r., w tym stałą kwotę kapitału, tj. 11.602,19 zł (zbieżną z kwotą kapitału wskazywaną w wyciągu z ksiąg Funduszu), zatem oczywiste jest, że dalsze należności powoda wynikają z narastających odsetek.

Dodać jeszcze można, że pozwani nie zakwestionowali wskazywanej przez powoda okoliczności, iż bankowy tytułu egzekucyjny poprzednika powoda został opatrzony klauzulą wykonalności, jak też, że na podstawie tego tytułu wykonawczego poprzednik wierzyciela prowadził postępowanie egzekucyjne o sygn. KM (...)przed Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Świdnicy G. Z., zakończone umorzeniem w dniu 9 kwietnia 2014 r.

Reasumując, roszczenie powoda jako udowodnione i mające oparcie w w/w przepisach podlegało uwzględnieniu w całości, o czym orzeczono w pkt I.

Ponieważ wobec braku zapłaty pozwani pozostają w opóźnieniu zasadne jest również żądanie odsetkowe od dnia wniesienia pozwu, tj. 12.02.2015r. (art. 481 i 482 k.c.).

Wobec wprowadzenia od 01.01.2016r. kategorii odsetek ustawowych za opóźnienie, zróżnicowano odsetki od tej daty stosownie do w/w zmiany.

O kosztach procesu (pkt II) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca spór obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione koszty. Pozwani jako przegrywający proces są więc zobowiązani do zwrotu powodowi wyłożonych przezeń kosztów, na które składają się oplata od pozwu, oplata skarbowa od złożenia pełnomocnictwa, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika powoda ustanowionego w toku procesu oraz wydatki z tytułu notarialnych poświadczeń dokumentów. Dodatkowo w przypadku pozwanej obowiązana jest ona ponieść dalsze koszty z tytułu wydatków powoda związanych z ustanowieniem kuratora pozwanej.

Ponieważ w sprawie występował kurator nieobecnej pozwanej, należało mu przyznać wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji, stosownie do wartości przedmiotu sporu i wysokości stawek za czynności adwokatów, z uwzględnieniem podatku vat (pkt III).

Z uwagi na nadpłatę w opłacie uiszczonej przez powoda, jej kwotę , tj. 40 zł należało zwrócić powodowi (pkt IV).