I C 1170/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Świdnicy z 2017-07-07
Sygn. akt I C 1170/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 lipca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR Maria Kruźlak
Protokolant Maja Foremny
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2017 roku w Ś.
sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w G.
przeciwko R. S.
o zapłatę
I. uchyla wyrok zaoczny z dnia 21 września 2016 roku w całości;
II. zasądza od pozwanego R. S. na rzecz powoda Banku (...) S.A. w G. kwotę 10.668,44 zł (słownie: dziesięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt osiem złotych czterdzieści cztery grosze) z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP nie więcej niż do wysokości stopy odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 1 marca 2016 roku do dnia zapłaty;
III. oddala dalej idące powództwo;
IV. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.951 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;
V. przyznaje radcy prawnemu W. L. prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w D. kwotę 5.904 zł obejmującą należny podatek VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.
Sygn. akt I C 1170/16
UZASADNIENIE
Powód Bank (...) S.A. z siedzibą w G. w pozwie z dnia 5 lutego 2016 roku skierowanym przeciwko pozwanemu R. S. domagał się zasądzenia kwoty 10.698,44 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 10.159,93 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.
W uzasadnieniu żądania podał, że pozwany zawarł z powodem w dniu 2 grudnia 2010 roku umowę kredytu. Pozwany nie wywiązał się ze swoich zobowiązań z tytułu umowy. Powód wypowiedział umowę zgodnie ze swoimi uprawnieniami w dniu 7 grudnia 2015 roku. W dniu 4 lutego 2016 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, wskazując wysokość zobowiązania pozwanego na kwotę obejmującą kapitał, to jest 10.159,93 zł, odsetki umowne kapitałowe w kwocie 427,04, ponadto 81,47 zł tytułem karnych odsetek umownych oraz 30 zł tytułem kosztów opłat i prowizji.
Wyrokiem zaocznym z dnia 21 września 2016 roku zasądzono od pozwanego należność dochodzoną pozwem wraz z kosztami procesu.
W sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia oraz braku zrozumienia kwestii rozliczenia odsetek. W piśmie precyzującym zarzuty sprzeciwu zarzucił nieprawidłowość doręczenia wypowiedzenia umowy. W toku procesu (na rozprawie w dniu 7 lipca 2017 roku) zarzut został cofnięty. Zakwestionował także prawidłowość naliczania opłat za nieterminową spłatę, podnosząc, że nie znajdują uzasadnienia w treści umowy. Naprowadzał także, że powód wyraził zgodę na rozłożenie na raty należności pozwanego, czego w wyroku zaocznym nie uwzględniono.
Odnosząc się do zarzutów pozwanego, powód podał, że wypowiedzenie umowy można uznać za skuteczne wobec pozwanego najpóźniej z dniem doręczenia mu odpisu pozwu. Sprzeciwił się także rozłożeniu należności na raty.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Pozwany R. S. zawarł w dniu 2 grudnia 2010 roku z powodem Bankiem (...) S.A. z siedzibą w K. umowę kredytu gotówkowego nr (...). Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 21.703,50 zł na okres siedmiu lat (§ 1). Kredyt oprocentowany był według stałej stopy procentowej wynoszącej w dniu zawarcia umowy 19,65% w skali roku do wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP (§ 3). Ratę miesięczną określono na kwotę 481,11 zł (§ 4). Umowa regulowała szczegółowo warunki spłaty, skutki opóźnienia w płatności rat, przyczyny, sposób i terminy wypowiedzenia umowy. Termin ten określono na 30 dni (§ 7,8). Kredytobiorca zobowiązał się niezwłocznie powiadamiać o zmianie nazwiska i adresu zamieszkania (§ 9). Integralną cześć umowy stanowiły: regulaminy, wyciąg z taryfy opłat i prowizji (§ 10).
Dowód: umowa kredytu gotówkowego – k. 20 - 23, kalendarz spłat – k. 55 - 56regulamin - k. 46 – 47
Pozwany dokonywał wpłat do sierpnia 2015 roku, w zasadzie dotrzymując warunków umowy co do terminu oraz kwoty raty. Po tym Bank nie odnotował wpłat. W dniu 9 listopada 2015 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty zaległości w łącznej kwocie 1.263,04 zł, stanowiącej sumę dwóch rat oraz odsetek umownych i karnych. Pouczył, że brak wpłaty będzie skutkować wypowiedzeniem umowy. Pozwany nie odebrał awizowanej przesyłki.
Dowód: ostateczne wezwanie– k. 70, przesyłka – k. 71, zestawienie wpłat – k. 75 – 77, 169 - 170
W dniu 4 sierpnia 2015 roku pozwany podała powodowi swoje aktualne dane adresowe, wskazał adres do korespondencji – S. (...).
Dowód: aktualizacja danych – k. 171 - 172
Pismem z dnia 7 grudnia 2015 roku skierowanym do pozwanego na adres S. (...) Bank wypowiedział pozwanemu umowę kredytową w związku z niedotrzymaniem warunków udzielenia kredytu. Poinformował, że termin wypowiedzenia upływa dnia 16 stycznia 2016 roku. Wskazał zadłużenie obliczone na ostatni dzień obowiązywania umowy na łączą kwotę 10.650,35 zł, w tym kapitał - 10.159,93 zł. Przesyłka zawierająca wypowiedzenie umowy została nadana w dniu 8 grudnia 2015 roku. Była raz awizowana na okres 2 tygodni i po tym okresie w dniu 29 grudnia 2015 roku została zwrócona powodowi.
Dowód: wypowiedzenie – k. 19, przesyłka – k. 24
Wyciąg z ksiąg banku (...) S.A. z dnia 4 lutego 2016 roku stwierdza, że pozwany R. S. posiada wymagalne zasłużenia w wysokości 10.698,44 zł z tytułu zaciągniętego kredytu (umowa nr (...) z dnia 02.12.2010). Na kwotę zadłużenia składa się niespłacony kapitał – 10.159,93 zł, odsetki umowne za okres od 3 sierpnia 2015 roku do dnia 16 stycznia 2016 roku – 427,04 zł, odsetki karne od dnia 2 września 2015 roku do dnia wystawienia tytułu oraz opłaty w kwocie 30 zł.
Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych – k. 18
Sąd zważył:
Strony łączyła umowa kredytu. Do umowy mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 ze zmianami) w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy.
Stosownie do brzmienia przepisu art. 14 tej ustawy jeżeli konsument nie zapłacił w terminach określonych w umowie pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, kredytodawca może wypowiedzieć umowę po uprzednim wezwaniu konsumenta, w trybie określonym w umowie kredytowej, do zapłaty zaległych rat lub ich części w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy. Termin wypowiedzenia umowy nie może być krótszy niż 30 dni.
Z mocy art. 78a ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 roku prawo bankowe w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy przepisy tej ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2001 roku o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.
Szczegółowe zasady dotyczące umów kredytu, wymagane postanowienia umów określa przepis art. 29 oraz kolejne przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Pojęcie umowy kredytu wyjaśnione jest w ustawie prawo bankowe. W myśl art. 69 ust. 1 przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Pozwany nie wykonał należycie warunków umowy kredytu gotówkowego, bowiem nie spłacił ciążącego na nim zobowiązania w ratach i terminach określonych w umowie.
Powód przedstawił zestawienia wpłat, wyliczenie odsetek oraz wyciąg ksiąg banku. Dokumenty te, mające cechy dokumentów prywatnych nie budzą zastrzeżeń co do ich rzetelności i wiarygodności, a pozwany nie wskazał dowodów, które podważałyby ich moc dowodową.
Zgodnie z przepisem art. 75 ust. 1 prawa bankowego, w brzmieniu obowiązującym w dacie wypowiedzenia umowy, w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu. Termin wypowiedzenia określony w ust. 2 wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni.
Tym samym należy uznać, że wypowiedzenie umowy przez powoda znajdowało uzasadnienie w okolicznościach związanych z zaniechaniem wpłat od września 2015 roku oraz naruszeniem terminów określonych harmonogramem spłat. Dokonane zostało zgodnie z treścią umowy i obowiązujących przepisów prawa bankowego.
Pozwany, nie kwestionując w istocie faktu uchybienia w płatności rat, podważa prawidłowość wypowiedzenia dokonanego w grudniu 2015 roku. Powód przedłożył dowód w postaci oświadczenia pozwanego o zmianie danych adresowych. Wysłane na ten adres wypowiedzenie skierowano właściwie. Należy jednak zauważyć, że przesyłka była jednokrotnie awizowana, co czyni zasadnym zarzut pozwanego o uchybieniach w zakresie doręczenia wypowiedzenia.
Nie sposób jednak nie podzielić argumentacji powoda, że najpóźniej z datą doręczenia pozwu należność stała się wymagalna. Tym samym, skoro pozwany potwierdził odbiór pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 29 lutego 2016 roku i w dniu 7 marca 2016 roku skierował do Sądu sprzeciw, to uznać należy, że roszczenie powoda co najmniej od dnia 1 marca 2016 roku stało się wymagalne.
Powyższe skutkuje zasądzeniem odsetek od dnia 1 marca 2016 roku na podstawie art., 481 k.c. i 482 k.c. W dalszym zakresie roszczenie o zasądzenie odsetek podlegało oddaleniu.
W konsekwencji żądanie jako udowodnione tak co do wysokości jak i co do podstawy faktycznej i prawnej uznać należało za zasadne z uwzględnieniem zasadności zarzutu pozwanego co do odsetek od 5 lutego 2016 roku do 29 lutego 2016 roku.
Brak było podstaw faktycznych do rozłożenia należności pozwanego na raty. Przepis art. 320 k.p.c. stanowi, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. Powód zmienił swoje pierwotne stanowisko i odmówił zgody na rozłożenie należności pozwanego na raty. Pozwany zaś nie przedstawił dowodów uzasadniający przypuszczenie, że ma realne możliwości spłaty zaległości w ratach.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku procesu, gdyż w istocie powód uległ nieznacznie.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane przepisy orzeczono jak w sentencji.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Świdnicy
Osoba, która wytworzyła informację: Maria Kruźlak
Data wytworzenia informacji: